اردلان سرفراز متولد 1329 داراب از توابع استان فارس می باشد و بیش از نیم قرن است که ترانه و شعر می سراید و با بیشتر خوانندگان مطرح ایرانی قبل از انقلاب و خارج از کشور کار کرده است. وی در خانواده ای اهل شعر و ادبیات متولد شد. مادرش علاقه ی زیادی به اشعار شاعران پارسی زبان همچون حافظ ، نظامی ، سعدی داشت پدرش نیز شاهنامه خوان و عاشق فردوسی و شاهنامه اش بود.

در کودکی آنچه که خود می گوید اشعاری بصورت سیاه مشق می نوشت اما عامل اصلی انگیزه و علاقه ی خود به سرودن شعر را معلم انشای مدرسه اش می داند. تا کلاس یازدهم در داراب زندگی کرد و زمانی که هنوز در داراب بود اشعار خود را برای برخی از مطبوعات آن زمان همچون فردوسی ، تهران مصور و..  می فرستاد و آنها کم و بیش چاپ می شدند در سال 1349 زمانی که اردلان در کلاس دهم مدرسه ی امیرکبیر بود، علیرضا طبایی یکی از شاعران بنام آن زمان که مسئولیت صفحات ادبی مجله ی جوانان را برعهده داشت شعرهایی از اردلان را در قالب منظومه ی سال از شاعران جوان چاپ کرد.

سرفراز برای گرفتن دیپلم به دبیرستان سلطانی شیراز رفت و در سال 1346 دیپلم خود را گرفت و به مدت یکسال پشت کنکور ماند آن زمان هم کنکور سراسری بود اما نتوانست در کنکور موفق شود. سپس در امتحان ورودی کالج مدرسه عالی ادبیات و زبان های خارجی و کالج روانشناسی مدرسه عالی پارس واقع در تهران شرکت کرد و قبول گردید اما در اینکه کدام کالج و رشته را انتخاب کند تردید داشت ، نهایتا رشته ی روانشناسی را برگزید و در سال 1347 برای ادامه تحصیل رهسپار تهران شد. یادگیری روانشناسی شاید تاثیر زیادی البته آنچه که خود می گوید بطور ناخودآگاه بر روی شعرهایی که برای مخاطبینش می نوشته ، داشت.

به دلیل نیاز مالی و برآورده شدن هزینه های تحصیل در تهران با کمک یکی از بستگانش حسین سرفراز که از روزنامه نگاران بنام آن زمان بود به رادیوی تهران معرفی شد و در ارکستر جوانان شروع به کار کرد. در آن زمان رادیو ایران ارکسترهای مختلفی داشت از جمله ارکستر جز ، ارکستر شما و رادیو و...
در سال 1349 و اوایل 1350 دو شعر بنام های "شاید بدانی" و "حالا خیلی دیره" با آهنگسازی حسن شماعی زاده برای عارف سرود در آن زمان این آهنگ ها روی صفحات 45 دور روانه بازار شده بودند و ترانه ی حالا خیلی دیره بسیار مورد استقبال قرار گرفته بود.

اردلان سرفراز در طول پنجاه سال فعالیت هنری خود برای بیش از 30 خواننده ترانه سرایی کرده است و با بیش از 15 آهنگساز همکاری داشته است از خوانندگانی که سرفراز برای آن های شعر سروده است می توان به ابی ، ستار ، هایده ، داریوش ، گوگوش ، معین ، مرتضی ، عارف و .. اشاره کرد که البته شاید بیشترین ترانه سرایی را برای داریوش داشته باشد.

اردلان سرفراز در مصاحبه ای که با دویچه وله فارسی داشته است درباره ی موج نوی ترانه سرایی ایران می گوید :

".....در گذشته کسانى بودند که در محدوده ترانه فکر نو آوردند، واژه نو آوردند، ترکيبات نو آوردند. اما واقعيت را بخواهيم بگوييم، ترانه‌ى نوين، ترانه‌ى موج نو ما با شخصى بنام شهيار قنبرى شروع مى‌شود و با ترانه‌اى بنام «قصه دو ماهى». وقتى ترانه «قصه دو ماهى» را شنيدم، اين ترانه من را تکان داد. آنموقع‌ها من نظر خوشى به ترانه نداشتم، اما بعد از شنيدن «قصه دو ماهى» پى بردم که ترانه هم مى‌تواند اينقدر کارساز باشد، اينقدر برش داشته باشد و اينقدر ارزش داشته باشد. اگر «قصه دو ماهى»‌ نبود و راهگشا نمى‌شد،‌ آهنگساز اصلا بخودش اجازه نمى‌داد و جرات نمى‌کرد مثلا روى «دو پنجره»، «جاده» يا مثلا «سال ۲۰۰۰» آهنگ بگذارد، با توجه به ترانه‌هاى رايج...."

اردلان سرفراز پس از انقلاب 57 چند سالی در ایران زندگی کرد اما سرانجام در سال 1362 همچون بسیاری از هنرمندان ، ایران را به مقصد آلمان ترک کرد (وی تحصیلاتی در رشته ی تبلیغات و بازاریابی  درکشور آلمان  نیز گذارنده است) .دو کتاب از "ریشه تا همیشه" و "سال صفر" هم به قلم اردلان سرفراز در ایران منتشر شده است که البته بصورت کامل نیستند و برای داشتن مجوز چاپ نیازمند حذف برخی از بخش های آنها می بود. این کتاب ها شامل ترانه ها و شعرهایی که سرفراز در طول دوران هنری خود سروده است و حکایت ها و داستان های هر کدام از آنها می باشد. البته "به زبان سکوت" کتابی درباره ی گزیده ترانه‌ها و سروده‌های افشین سرفراز نیز توسط اردلان سرفراز گردآوری شده است و در ایران چاپ شده است.

بخشی از مهمترین ترانه های اردلان سرفراز عبارتند از :