سازهای برنجی ، هر گونه سازی بادی را شامل می شوند که دارای لوله و شیپور هستند و تولید صدا در آنها از طریق دمیدن و ارتعاش های لب های نوازنده صورت می گیرد. هرچند که این سازها در گذشته از مس تولید می شدند و امروزه از برنج ساخته می شوند اما این بدان معنی نیست که تمامی سازهای این رده منحصراً از جنس فلز یا برنجی باشند. مانند ساز دیجریدو (Didgeridoo) که از ساز های بادی بومی مردم استرالیا می باشد و از آن بعنوان ترومپت چوبی یاد می کنند.

معمولا در این سازها لوله ها را بصورت مارپیچ (حداقل دو بار خمیده می شوند) می سازند تا نگهداری آنها راحت تر باشد و در اغلب موارد دارای دریچه های تنظیم صدا می باشند تا بتوانند رنج گسترده تری از نت ها را تولید نمایند. انتهای لوله ی مخروطی در این سازها به شکل شیپور ، فنجان یا قیف می باشد. 

سازهای برنجی امروزی از طریق یک دهانه گیر فلزی تولید صدا می کنند. این دهانه گیر در بیشتر سازهای این رده شبیه بهم و تنها در اندازه کمی با یکدیگر متفاوت می باشند. هر چقدر اندازه این دهانه گیر بزرگتر باشند صدای پایین تری تولید می شود.

نواختن نت های متفاوت 

با بستن و آزاد سازی بیشتر یا کمتر لب ها، نوازنده قادر به تولید نت های متفاوت خواهد بود اما در این روش محدودیت تولید نت وجود دارد. برای برطرف کردن این مشکل سازهای برنجی از لوله های بسیاری تشکیل می شوند که می توانند با انتخاب دکمه هایی که برای باز و بسته کردن دریچه ها در زیر انگشتان نوازنده قرار دارند رنج تولید نت را افزایش دهند. سازهایی که صدای زیر دارند دارای سه دریچه و سازهایی که صدای بم تولید می کنند دارای چهار دریچه می باشند.